زمینه و هدف: امروزه روش لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی به عنوان استاندارد طلایی کوله سیستوکتومی شناخته شده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین نتایج اولین گروه بیمارانی است که در بیمارستان آیت اله گلپایگانی در شهر قم تحت لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی قرار گرفته اند.روش بررسی: این یک مطالعه گذشته نگر توصیفی است و بر روی مواردی انجام گرفته است که طی مدت 2 سال تحت عمل جراحی لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی قرار گرفته اند. اطلاعات جمع آوری شده به وسیله پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: 305 بیمار در محدوده سنی 15 تا 86 سال طی این مدت تحت جراحی لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی قرار گرفتند، %64.9 زن و %35.1 مرد بودند. %80 مبتلا به سنگ های صفراوی علامت دار هستند. بیشترین درصد در سال 1386 عمل جراحی لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی شدند. متوسط زمان عمل جراحی 45 دقیقه و طول مدت بستری 24 ساعت بود. بیش از %50 عمل هایی که همراه لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی انجام می شد، آزادسازی چسبندگی بود. علت زمینه ای عمل جراحی در %80 موارد در هر دو جنس سنگ های صفراوی علامت دار است. کلیه بیماران تحت بررسی سونوگرافیک قرار گرفتند، که شایع ترین یافته در هر دو جنس سنگ های صفراوی علامت دار و پس از آن کوله سیستیت حاد بدون سنگ بود. شایع ترین عارضه حین عمل برادیکاردی در هنگام وارد شدن گاز به داخل شکم می باشد. 8 مورد بیماران بعد از عمل دچار عارضه شدند، هیچ موردی از مرگ اتفاق نیفتاد.نتیجه گیری: در مجموع یافته های این بررسی نشان داد که لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی به عنوان روش استاندارد کوله سیستکتومی، در شرایط و امکانات موجود در کشور ما نیز با میزان موفقیت بسیار بالا همراه است.

کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک امروزه به عنوان استاندارد طلایی در کوله سیستکتومی در سراسر جهان شناخته شده است. از زمان پیشرفت تکنولوژی به تدریج جراحان شروع به کاهش تعداد تروکارها نموده اند که سبب اعمال جراحی کمتر تهاجمی و در نتیجه ترومای کمتر به بیمار می شود و همچنین سبب کاهش درد بعد عمل شده و نتایج زیبایی بهتری دارد. این مطالعه برنامه ریزی شد تا دو روش جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک 3 پورته وکله-سیستکتومی لاپاراسکوپیک استاندارد 4 پورته را با هم مقایسه نموده و عملی و بی خطر بودن کله-سیستکتومی لاپاراسکوپیک 3 پورته را نشان دهد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، از مهرماه 1392 تا مهر ماه 1393، 100 بیمار مراجعه کننده به مرکز درمانی سینای تبریز با تشخیص بیماری سنگ کیسه صفرا وارد مطالعه شدند. بیماران بطور تصادفی در دو گروه 50 نفره قرار گرفتند که گروه اول به روش استاندارد 4 پورته و گروه دوم به روش 3 پورته تحت کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک قرار گرفتند. یافته های حین عمل و عوارض پس از عمل، در هر دو گروه ثبت شده و مورد مقایسه و آنالیز قرار گرفت. آسیب مجاری صفراوی و تبدیل به عمل باز در هیچ کدام از گروه ها مشاهده نشد. پرفوراسیون کیسه صفرا در گروه 3 پورته کمتر اتفاق افتاد (50/17 در برابر 50/28) (027/0=P). در سایر موارد شامل خونریزی محل عمل و طول مدت عمل اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.

مقدمه: کوله سیستکتومی به روش لاپاراسکوپیک، درمان استاندارد بسیاری از بیماری های کیسه ی صفرا می باشد. سودوآنوریسم شریان هپاتیک، عارضه ی نادری است که در آسیب مجاری صفراوی رخ می دهد و در صورت پارگی، با درد شکم، خونریزی اینتراپریتونیال، زردی و Gastrointestinal bleeding (GIB) همراه می شود. در این مقاله، به معرفی بیماری می پردازیم که تحت کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک قرار گرفته و حین عمل به علت خونریزی، نیازمند عمل باز شده و یک ماه پس از آن با UGIB حجیم مراجعه کرده بود. گزارش مورد: بیمار خانم 43 ساله، با سابقه ی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک یک ماه قبل بود که با شکایت درد شکم و هماتمز مراجعه کرد. در آندوسکوپی بیمار، زخم بولب دیودنوم و در Computed tomography (CT) اسکن، شواهد به نفع سودوآنوریسم شریان کبدی گزارش شد. بیمار به علت شوک هموراژیک، تحت لاپاراتومی اورژانس قرار گرفت. در اکسپلور هماتوم و سودوآنوریسم شریان هپاتیک راست با منشا شریان مزانتریک فوقانی مشاهده گردید. بیمار تحت اکسپلور هماتوم ساب هپاتیک و ترمیم شریان هپاتیک و درناژ حفره ی شکم قرار گرفت. چند روز پس از عمل، بیمار با حال عمومی مناسب، علایم حیاتی پایدار، آزمایش های نرمال و تحمل رژیم خوراکی مرخص گردید. در پیگیری یک ماهه نیز عارضه ای مشاهده نشد. نتیجه گیری: آسیب های عروقی، از جمله عوارض نادر بیماران تحت کوله سیستکتومی می باشد و تظاهر آن به صورت UGIB بسیار نادرتر است و با توجه به میزان بالای عوارض و مرگ ومیر آن، باید مورد بررسی و درمان سریع قرار گیرد.

زمینه و هدف: کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک روش برتر در درمان بیماری های علامت دار کیسه صفرا به شمار می رود. این روش جراحی که ابتدا به وسیله چهار تروکار انجام می شد، امروزه دچار تحولات زیادی شده است. مطالعات نشان داده اند علیرغم اینکه کاهش تعداد تروکارها و اندازه آنها تغییری در عوارض و زمان عمل جراحی ایجاد نکرده، به کاهش درد پس از عمل جراحی و در نتیجه نیاز به مسکن کمک کرده است.مواد و روش ها: این مطالعه از دی ماه سال 1385 تا آبان ماه سال 1386 بر روی 78 بیمار انجام شده است. 70 نفر (89.5%) از بیماران زن و 8 نفر باقیمانده (11.5%) مرد بودند. سن بیماران بین 24 تا 82 سال (میانگین 57.6 سال) بود. 8 نفر از بیماران با تشخیص قبلی کوله سیستیت حاد، تحت عمل جراحی با روش 3 تروکار قرار گرفته اند.یافته ها: در یک مورد (1.28%) از بیماران با تشخیص کوله سیستیت حاد به دلیل سختی اکسپلوراسیون مجبور به تبدیل به روش باز شدیم در 2 مورد (2.56%) از بیماران نیز به دلیل سختی در مشخص کردن آناتومی با 3 عدد تروکار از تروکار چهارم استفاده کردیم که هر 2 این بیماران مرد و یک مورد با تشخیص کوله سیستیت حاد کاندید عمل جراحی شده بودند. در 21 مورد (27%) از بیماران در خاتمه عمل جراحی از درن هموواک استفاده کردیم که همگی در روز بعد از عمل جراحی خارج شدند. میانگین شروع رژیم در بیماران 1.2 روز و میانگین بستری بیماران نیز 1.6 روز بود. برای تسکین درد بعد از عمل بطور میانگین 25 میلی گرم پتیدین بصورت I.V تزریق شد. میانگین مدت عمل جراحی 43 دقیقه بود. در 8 مورد از بیماران با توجه به اندیکاسیون های موجود کولانژیوگرافی حین عمل انجام شد. در یک بیمار در محل تروکار اپی گاستر که محل خروج کیسه صفرا بود عفونت زخم بعد از عمل جراحی مشاهده شد و هیچ گونه عارضه دیگری در بین بیماران مشاهده شد.نتیجه گیری: کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک با استفاده از 3 تروکار یک روش مطمین پس از کسب تجربه کافی برای جراحی کیسه صفرا می باشد.

زمینه و اهداف: انجام کوله سیستکتومی لاپاراسکوپی با یک پورت از طریق ناف به سرعت جایگاه خود را در بین لاپاراسکوپی سنتی و انجام جراحی لاپاراسکوپی از طریق مسیرهای طبیعی بدن باز نموده است. این روش در راستای بهبود وضعیت ظاهری و در نظر گرفتن زیبائی و در جهت کاهش درد و عوارض بعد از عمل در جراحی های با حداقل تهاجم می باشد.مواد و روش ها: از زمان انجام اولین مورد جراحی با یک پورت از طریق ناف، تروکارهای متعددی ابداع شده است تا بتواند تمام وسائل جراحی از طریق آن عبور کند. در گزارش پیش رو، اولین تجربه روش یک پورتی بالینی در ایران با استفاده از تروکار ابداعی پورت دستکشی بررسی می گردد.یافته ها: در این مطالعه ده بیمار زن با سن متوسط 41.7±12.9 (بین 64-21) سال قرار دارند. تمام اعمال جراحی کوله سیستکتومی بطریق یک پورتی با موفقیت انجام شد و عارضه ای بعد از عمل پیش نیامد. متوسط زمان عمل جراحی 68±11.5 دقیقه بود. مدت بستری بیماران بعد از عمل بین 2-1 روز متغیر بود.نتیجه گیری: در این روش نشان داده شد که انجام روش یک پورتی کوله سیستکتومی امکان پذیر است و در آینده با افزایش تجربه در بیماران انتخاب شده می تواند جایگزینی برای روش لاپاراسکوپی سنتی محسوب شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی درمان انتخابی برای سنگ های کیسه صفرا شناخته شده است. هدف از این تحقیق بررسی نقش لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی در بیماران با کوله سیستیت حاد و مقایسه آن با روش کوله سیستکتومی باز و لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی الکتیو در موارد عوارض، میزان تبدیل شدن به روش باز، مدت بستری و مدت عمل جراحی می باشد.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 235 بیمار شامل 94 بیمار با تشخیص کوله سیستیت حاد بستری شده در اورژانس که به طور غیرتصادفی به دو گروه جراحی باز (48 نفر) و گروه دوم لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی حاد (46 نفر) تقسیم شدند. گروه سوم 141 بیمار با سنگ علامت دار تحت لاپاراکسوپیک کوله سیستکتومی الکتیو قرار گرفتند. کلیه بیماران تشخیص قطعی سونوگرافی داشتند.یافته ها: میانه مدت زمان اقامت کل در بیمارستان 5، 3 و 2 روز (میانگین 5.39±2.9، 3.39±3.14 و 1.99±1.3 روز) به ترتیب در عمل باز، لاپاراسکوپی حاد و لاپاراسکوپی الکتیو بوده است. میانگین مدت میزان عمل جراحی برابر 53.2±3.2، 58.8±29.3 و 39.9±18.8 دقیقه به ترتیب در عمل باز، لاپاراسکوپی حاد و لاپاراسکوپی الکتیو بوده است. عوارض مهم در بیماران با روش باز 5 مورد (%10.4) در بیماران با لاپاراسکوپی حاد 2 مورد (%5.1) و در بیماران با لاپاراسکوپی الکتیو 5 مورد (%3.6) بوده است.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی حاد در مقایسه با کوله سیستکتومی باز با کاهش مدت کل بستری، مدت بستری بعد از عمل و عوارض مهم می باشد و باید به عنوان اولین روش انتخابی قبل از کوله سیستکتومی باز در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: سختی عمل کوله سیستوکتومی لاپاراسکوپیک در بیماران دیابتی به طور واضح روشن نیست و روش ارجح عمل جراحی کوله سیستکتومی در این افراد هنوز موضوع مورد بحث است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دیابت بیماران بر سختی عمل کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک بود. روش بررسی: در این مطالعه، اطلاعات بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فرقانی و شهید بهشتی قم که از فرودین 1398 تا فروردین 1399 تحت کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک قرار گرفته بودند به دو گروه دیابتی و غیر دیابتی تقسیم و سپس اطلاعات حین عمل شامل مدت زمان عمل، خونریزی، چسبندگی و تبدیل به عمل باز از پرونده های مربوطه استخراج و وارد چک لیست شدند. در مرحله آخر فاکتور دیابت به عنوان یک ریسک فاکتور در این دو گروه مقایسه شد. یافته ها: اسکار شکمی، کیسه صفرا قابل لمس و نگ صفرا در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (33/0=P). اما سابقه حملات کوله سیستکتومی در دو گروه تفاوت معناداری داشت (05/0

زمینه و هدف: چاقی مرضی با عوارض قابل توجهی است. ایجاد ریکاوری هرچه سریعتر و بدون عارضه بیماران چاق به عنوان یک چالش برای متخصص بیهوشی به شمار می رود. مانیتورینگ عمق بی هوشی ممکن است میزان استفاده از داروهای بیهوشی را کاهش دهد و باعث تسریع ریکاوری پس از بیهوشی گردد هدف از این مطالعه بررسی اثر مانیتورینگ عمق بی هوشی در حین عمل بر روی میزان مصرف ایزوفلوران و مدت زمان ریکاوری بود.روش بررسی: این مطالعه کوهورت، آینده نگر و یک سویه کور بر روی پنجاه بیمار چاق (BMI>35 kg/m2) از بین بیمارانی که قرار بود در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه، تحت کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک الکتیو قرار بگیرند، به مدت شش ماه از مهرماه تا اسفند ماه 1391، انجام شد. بیماران به دو گروه (25 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. در مرحله اول مطالعه، بیماران بدون استفاده از BIS تحت بیهوش قرار گرفتند (گروه شاهد) و ایزوفلوران با توجه به شرایط بالینی استاندارد تجویز شد. در مرحله دوم، تجویز ایزوفلوران به صورت تیتره بر اساس مانیتورینگ BIS به نحوی که BIS بین 40 و 60 در حین عمل جراحی و 70-60 به مدت 15 دقیقه پیش از پایان عمل جراحی حفظ شود، تجویز گردید (گروه BIS)یافته ها: نتایج دموگرافیک بین دو گروه همسان بود، مصرف ایزوفلوران در گروه 30%-35 BIS نسبت به گروه شاهد کمتر بود (P<0.001)زمان بیداری و خارج نمودن لوله تراشه در گروه BIS به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود (P<0.001) تفاوت معناداری نیز در مدت زمان ریکاوری بین دو گروه مشاهده گردید (P<0.001)نتیجه گیری: اضافه کردن مانیتورینگ BIS به مانیتورینگ های استاندارد باعث کاهش مصرف ایزوفلوران و تسریع در ریکاوری می گردد.

زمینه و هدف: شناخت عوامل خطر تبدیل کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک به جراحی باز لازم و ضروری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی یافته های سونوگرافی پیش از عمل در پیش بینی طول جراحی کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 122 بیمار که از شهریور 1397 تا شهریور 1398 در بیمارستان شهید بهشتی قم تحت جراحی کوله سیسیتکتومی لاپاراسکوپیک قرار گرفتند انجام شد. پیش از جراحی اطلاعات بیماران شامل سن، جنس، یافته های سونوگرافی در چک لیست ثبت شد. در نهایت مدت زمان عمل کوله سیستکتومی با توجه به متغیرهای مذکور به دو درجه عمل آسان (زیر 60 دقیقه و بدون عارضه) عمل دشوار (بالای 60 دقیقه به همراه عوارض) تقسیم شد. اطلاعات توسط SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این مطالعه سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: 28 (4/22%) مرد و 97 (6/77%) زن با میانگین سنی 85/13± 66/44 سال بررسی شدند. عمل های دشوار 35 مورد (28%) و عمل های آسان 90 مورد (72%) بود. تبدیل به جراحی باز در سه مورد اتفاق افتاد. در بین یافته های سونوگرافی، بین افزایش ضخامت جدار کیسه صفرا و Impacted stone با مدت زمان عمل ارتباط معناداری وجود داشت (05/0≤ p). اما بین یافته Presence of pericholecystic fluid با مدت زمان عمل ارتباط معناداری یافت نشد (05/0>p). نتیجه گیری: نتیجه نشان داد که سونوگرافی پیش از عمل قادر به ارایه داده های ارزشمند در پیش بینی مدت زمان عمل کوله سیستکتومی لاپاراسکوپی می باشد.